Wykaz państw uznanych za stwarzające niskie lub wysokie ryzyko zgodnie z oceną opartą na art. 29 rozporządzenia (UE) 2023/1115

27 maja 2025 Nowości

20 maja bieżącego roku Dyrekcja Generalna ds. Środowiska opublikowała Rozporządzenie wykonawcze Komisji ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/1115 w odniesieniu do wykazu państw, w których istnieje niskie lub wysokie ryzyko produkcji odnośnych towarów, w przypadku których odnośne produkty nie są zgodne z art. 3 lit. a) rozporządzenia EUDR. W Załączniku wymieniono kraje o niskim lub wysokim ryzyku.

Standardowy poziom zostanie utrzymany dla wszystkich krajów niewymienionych w Załączniku. 

Wykaz państw uznanych za stwarzające niskie lub wysokie ryzyko zgodnie z oceną opartą na art. 29 rozporządzenia (UE) 2023/1115

Kraje niskiego ryzyka: 

Afganistan, Albania, Algieria, Andora, Antigua i Barbuda, Arabia Saudyjska, Armenia, Australia, Austria, Azerbejdżan, Bahamy, Bahrajn, Bangladesz, Barbados, Belgia, Bhutan, Bośnia i Hercegowina, Brunei Darussalam, Bułgaria, Burundi, Chile, Chiny, Chorwacja, Cypr, Czarnogóra, Czechy, Dania, Dominika, Dżibuti, Egipt, Estonia, Eswatini, Fidżi, Filipiny, Finlandia, Francja, Gabon, Ghana, Grecja, Grenada, Gruzja, Gujana, Hiszpania, Indie, Irak, Iran (Islamska Republika), Irlandia, Islandia, Jamajka, Japonia, Jemen, Jordania, Kanada, Katar, Kazachstan, Kenia, Kirgistan, Kiribati, Komory, Kongo, Kostaryka, Kuba, Kuwejt, Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna, Lesotho, Liban, Libia, Liechtenstein, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Macedonia Północna, Madagaskar, Malediwy, Mali, Malta, Maroko, Mauritius, Mikronezja (Sfederowane Stany Mikronezji), Monako, Mongolia, Nauru, Nepal, Niderlandy (Królestwo Niderlandów), Niemcy, Norwegia, Nowa Zelandia, Oman, Palau, Palestyna, Papua Nowa Gwinea, Polska, Portugalia, Republika Dominikańska, Republika Korei, Republika Mołdawii, Republika Południowej Afryki, Republika Środkowoafrykańska, Rumunia, Rwanda, Saint Kitts i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Samoa, San Marino, Serbia, Seszele, Singapur, Słowacja, Słowenia, Sri Lanka, Stany Zjednoczone Ameryki, Sudan Południowy, Surinam, Syryjska Republika Arabska, Szwajcaria, Szwecja, Tadżykistan, Tajlandia, Timor Wschodni, Togo, Tonga, Trynidad i Tobago, Tunezja, Turcja, Turkmenistan, Tuvalu, Ukraina, Urugwaj, Uzbekistan, Vanuatu, Węgry, Wietnam, Włochy, Wyspa Salomona, Wyspy Marshalla, Wyspy Świętego Tomasza i Książęca, Wyspy Zielonego Przylądka, Zjednoczone Emiraty Arabskie oraz Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. 

Kraje wysokiego ryzyka: 

Białoruś, Federacja Rosyjska, Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna oraz Myanmar. 

Wraz z rozporządzeniem wykonawczym opublikowano dokument roboczy służb komisji ‘O metodologii zastosowanej w systemie oceny’, w którym wyjaśniono metodologię leżącą u podstaw trójstopniowego systemu klasyfikacji krajów.  

Kryteria ilościowe 

Artykuł 29 ust. 3 stanowi, że klasyfikacja ryzyka opiera się przede wszystkim na następujących ilościowych kryteriach oceny: (a) tempo wylesiania i degradacji lasów; (b) wskaźnik ekspansji gruntów rolnych dla odnośnych towarów; (c) trendy w produkcji odnośnych towarów i produktów. 

Ustalono trzy etapy prowadzące do określenia, czy dany kraj ma zostać sklasyfikowany jako kraj niskiego ryzyka na podstawie artykułu 29(3): 

• Pierwszy etap polega na rozważeniu, czy w danym kraju wystąpiła utrata lasów netto w latach 2015-2020, co oznacza, że kraje, w których w tym okresie nie występuje wylesianie, zostaną automatycznie sklasyfikowane jako kraje niskiego ryzyka (kryterium w art. 29 ust. 3 lit. a)).
• Drugi etap polega na rozważeniu, czy poziom wylesiania w danym kraju jest poniżej pewnego progu (na poziomie bezwzględnym i względnym) (kryterium 29(3) (a)). Względny próg ustalono na poziomie 0,2% rocznej utraty powierzchni lasów, obliczonej jako średnia rocznych wskaźników wylesiania w latach 2015-2020. W tej metodologii każdy roczny wskaźnik opiera się na odsetku utraconej powierzchni leśnej w porównaniu z całkowitą powierzchnią leśną w poprzednim roku. Próg bezwzględny ustalono na 70 000 hektarów utraty powierzchni leśnej rocznie. Aby kraj został sklasyfikowany jako kraj niskiego ryzyka, musi znaleźć się poniżej obu progów. Uwzględniono również dolny próg bezwzględny wynoszący 1000 hektarów bezwzględnej utraty powierzchni leśnej netto rocznie. Kraje poniżej tego progu, niezależnie od ich względnego poziomu, zostaną sklasyfikowane jako kraje niskiego ryzyka. Pozwala to uwzględnić sytuację małych krajów, które pomimo niskiego bezwzględnego poziomu wylesiania, wydają się mieć wysokie wskaźniki wylesiania ze względu na znaczny poziom względny.
• Trzeci etap polega na ocenie krajów, które nie zostały sklasyfikowane w kategorii niskiego ryzyka na dwóch poprzednich etapach w oparciu o kryterium określone w art. 29 ust. 3 lit. a). Celem jest tutaj zidentyfikowanie krajów o pewnym poziomie wylesiania, który jest spowodowany innymi czynnikami niż te objęte EUDR (kryteria w art. 29 ust. 3 lit. b) i c)), takimi jak urbanizacja. Następnie określany jest poziom ekspansji upraw palmy olejowej, kauczuku, kakao, kawy i soi (art. 29 ust. 3 lit. b)), a także poziom produkcji drewna i bydła (art. 29 ust. 3 lit. c)). Ponadto dodaje się warstwę w celu określenia, czy kraje rozszerzyły całkowitą powierzchnię gruntów rolnych. Źródłem danych jest tutaj FAOSTAT.
• Kraje, w których nie ma ekspansji gruntów rolnych związanych z towarami uprawnymi EUDR, nie ma wzrostu poziomu produkcji drewna i bydła oraz nie ma ekspansji ogólnych gruntów rolnych, są klasyfikowane jako kraje niskiego ryzyka. 

Kryteria jakościowe - system punktacji

W art. 29 ust. 4 przewidziano możliwość uzupełnienia oceny danych ilościowych kryteriami jakościowymi. W odniesieniu do gromadzenia danych i informacji, jak określono w art. 29 ust. 4, kryteria określone w lit. a)-d) zostały uwzględnione w kompleksowym i operacyjnym podejściu. Osiąga się to poprzez kategoryzację każdego kryterium na połączoną listę elementów, które obejmują istnienie mechanizmów, instrumentów itp. Elementy te są oceniane w skali od "1" do "5". 

Kraje wysokiego ryzyka

Zgodnie z art. 29 ust. 4 lit. e) wszystkie kraje są sprawdzane pod kątem odpowiednich sankcji. Kraje objęte sankcjami Rady Bezpieczeństwa ONZ lub Rady UE w odniesieniu do przywozu lub wywozu odpowiednich towarów i produktów są automatycznie klasyfikowane jako kraje wysokiego ryzyka, ponieważ niemożliwe jest przeprowadzenie należytej staranności wzdłuż łańcuchów wartości w tych krajach.

Więcej informacji